Dear Ingo „lampa pająk”– Szczęśliwy dom, gdzie pająki są

Dear Ingo Rona Gilada to jedyny pająk, który nie wzbudza odrazy. W jego obecności palpitacja serca to raczej „wypadkowa” ekscytacji i zaskoczenia niż objaw arachnofobii. Takiego gościa chętnie zaprasza się do domu, takiego z otwartymi ramionami przyjmuje się na salony, takiemu się nie odmawia!

Ron Gilad; lampa Dear Ingo

Przejdź do produktu

Źródło: www.e-interjeras.lt

Dear Ingo Moooi - lampa pająk - Ron Gilad

Źródło: www.moooi.com

Źródło: www.moooi.com

Poeta światła

Ekscentryczna lampa Dear Ingo jest dedykacją i nieco żartobliwym hołdem dla Ingo Maurera- projektanta oświetlenia, żyjącej legendy. Jego postmodernistyczne dzieła podbiły świat, pełne niedomówień, inspirowane przypadkiem, „pół żartem, pół serio” nadal komentują odrobinę napuszony entourage współczesnego designu.

Ingo Maurer; lampa Lucellino
Źródło: www.martin-kreuzer.com

Źródło: www.moooi.com

Przejdź do projektu

Dear Ingo – „Incy Wincy Spider”

Surrealistyczna lampa Dear Ingo – jej się nie lubi… ją się kocha albo nienawidzi! Dla osób wrażliwych na futurystyczny pędzel Salvadora Dali to manifest wybitnej maestrii, dla wielbicieli trywialnych kanonów- „Ósmy pasażer Nostromo” albo co najmniej artystyczna dewiacja.

Umberto Eco pisał, że: „Opozycja piękno/brzydota nie ma już wartości estetycznej; to dwie opcje umożliwiające przeżywanie w sposób neutralny”. Kategoria piękna zmienia się diametralnie, nie wystarczy już, że obiekt jest atrakcyjny wizualnie, współczesny design musi być definitywnie wymowny, kreatywny, czasem nawet przerysowany.

Przejdź do projektu

Przejdź do projektu

Monstrualny pajęczak Dear Ingo, zaprojektowany w 2003 roku przez Rona Gilada dla duńskiej firmy MOOOI, złamał stereotyp lamp tej kategorii. Jeśli myśli się o żyrandolu to oczy wyobraźni rażą rokokowe jupitery z dodatkową porcją blasku w postaci odpustowych kryształów, chytrze stawiające znak równości przed diamentami Swarovskiego.
Dear Ingo nie nosi brylantów, a w złotej galanterii mu „nie do twarzy”, za to ma zgrabne nóżki i pojawia się na liście marzeń niejednego konesera osobliwości.

Ron Gilad wychodził od lampki kreślarskiej, skończył na prawie 2,5 metrowym kolosie ze zmultiplikowanymi odnóżami, świecącymi jak Słońce w zenicie. Metalowy korpus trzyma w uścisku długie kończyny, które wykonują pajęczą woltyżerkę pod każdym kątem, w razie potrzeby proponują też szpagat. Futurystyczna kreacja pająka skaptowała sobie adorację globalnych pracowni architektury, stała się fokus point projektowanych wnętrz i dowiodła, że „strach ma tylko wielkie oczy”.