Architektura - Strona 9 z 9

Rodzaje dachów. Filozofia poziomu

Rodzaje dachów od dawien dawna wzbogacają terminologię architektonicznego słownika. Przez dekady i stulecia grzbiety domów przechodziły metamorfozy porównywalne do tych, które towarzyszyły artystycznemu warsztatowi Michała Anioła i Leonarda da Vinci razem wziętych. Najważniejsza była proporcja, sylwetka miała wyrażać główne predylekcje kulturowe, a aktualne trendy stawiać wyraźną „kropkę nad i”. Dachowe konstrukcje finalizowały projekt, jednocześnie stawały się czytelnym autografem definiującym linię nieba.

„Kiedy Słońce było Bogiem”

Rodzaje dachów zmieniały się jak kameleon. Czasy Popiela słynęły z archetypicznej stodoły spod trzcinowych strzech, gotyk obfitował w olbrzymie zadaszenia ze strzelistymi pinaklami (zgodnie z obowiązującym wówczas założeniem: „im wyżej, tym bliżej zastępów niebieskich”). Haussmannowskie cynkowane dachy przeszły do historii jako „siódme piętro Paryża”, a niebieskie kopuły Santorini stały się symbolem greckich Cyklad. Rodzaje dachów ewoluowały wraz z rozwojem architektury, opierając się na doświadczeniu i tradycji sięgających daleko wstecz, osiągnęły obecny, uwspółcześniony zarys.

źródło: blog.yanidel.com

Santorini, źródło: thelongweekender.com

Rodzaje dachów. Finisz w wielkim stylu

Dach płaski

Wariant kultowy stosowany w opozycji do pospolitych wielospadów. Chociaż semantyka wskazuje na to, że mamy do czynienia z idealnym poziomem, nie do końca praktyka lekko trzyma się sensu. Połać takowego dachu pochyla się pod niewielkim kątem, aby strumień deszczówki mógł bez skrępowania spłynąć do rynny bądź studzienki. Płaszczyzna umożliwia również adaptację przestrzeni pod taras lub „wiszący ogród”. Szczególnym entuzjastom tego typu konstrukcji był „ojciec duchowy” minimalizmu – Mies van der Rohe.

Moomoo Architects
Przejdź do projektu

KMA Kabarowski Misiura Architekci
Przejdź do projektu

Architekci Łosiak Siwiak
Przejdź do projektu

Moderna
Przejdź do projektu

KMA Kabarowski Misiura Architekci
Przejdź do projektu

Dach pulpitowy (jednopołaciowy)

Jedna, solowa połać o skośnym przekroju. Dach tworzy pulpit, który przypomina pochyły blat biurka. Jedna strona konstrukcji opiera się o wyższą ścianę pulpitową, co umożliwia spore manewry aranżacyjne elewacji. Nadprogramową kondygnację można wyróżnić innym rodzajem materiału, a wysuniętą połać wykorzystać jako ekspozycję dla elementów konstrukcyjnych dachu.

KUCZIA architect
Przejdź do projektu

Easst.com
Przejdź do projektu

Schüco
Przejdź do projektu

Mellon Architekci
Przejdź do projektu

Dach dwuspadowy (dwupołaciowy)

Opiera się o tradycyjne konwencje. Dwie skośne połacie, schodzące się ze sobą w równoległej z szerokością budynku kalenicy, tworzą ostrokątne szczyty w granicach poddasza. Spory kąt nachylenia umożliwia przekształcenie strzelistej kondygnacji na przestrzeń mieszkalną.

Mobius Architekci
Przejdź do projektu

MAJOR architekci
Przejdź do projektu

Dach wielospadowy (wielopołaciowy)

Można powiedzieć, że jest skrzyżowaniem dachów różnych maści. Skupione razem tworzą atrakcyjną wizualnie konstrukcję. Urozmaicona kompozycja wpływa na walory estetyczne domu, który nie grzeszy skromnością.

Moderna
Przejdź do projektu

Dach pogrążony (wklęsły, wgłębiony)

Antagonista wypukłości i typowych spadzistości. Pochylone połacie skierowane są do środka budynku. Na ich styku tworzy się niecka, która odprowadza zebraną deszczówkę. Taki tryb projektowania sięga czasów renesansu, zmodernizowany obecnie przeżywa swoje odrodzenie.

Easst.com
Przejdź do projektu

7 stycznia 2015/

Modernizm albo się kocha, albo nienawidzi

Modernizm albo się kocha, albo nienawidzi. Z gustami trudno dyskutować, czego doskonałym przykładem jest historia pewnego domku na prerii… Farnsworth House usytuowany w Plano, na zachód Chicago, jest jednym z najbardziej fascynujących budynków, a jednocześnie jednym z największych nieporozumień w historii architektury. Tworząc ten obiekt, niemiecki projektant i architekt – Ludwig Mies van der Rohe, dowiódł, że kobiecy i męski punkt widzenia faktycznie bywają tak odległe, jak Venus i Mars.

Farnsworth House, źródło: pl.wikipedia.org

Dom był obiektem związanym ze sztuką, zanim jeszcze położono pierwszy kamień pod jego budowę. W 1947 r. model budynku zaprezentowano w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku. Dwa lata wcześniej, podczas jednego z przyjęć zorganizowanych przez legendę niemieckiego Bauhausu, o przysługę poprosiła go ciesząca się uznaniem lekarka – Edith Farnsworth. W pewnych kręgach szeptano nawet o romansie Mies’a z panią doktor. Marzył jej się domek letniskowy nad rzeką Fox, gdzie właśnie zakupiła działkę. Mies miał go zaprojektować (i zaprojektował!) tak, jakby to zrobił dla siebie.

House in Plano, źródło: pl.wikipedia.org

Farnsworth marzyła o miejscu, które zapewni jej prywatność i odosobnienie, ale też będzie bezpiecznym schronieniem. Tymczasem Mies wybudował dom na palach, na dodatek ze ścianami wykonanymi w całości ze szkła.
Van der Rohe oszacował projekt na 40 000 dolarów. Wkrótce jednak ceny stali znacznie wzrosły w związku z prowadzoną przez USA wojną koreańską i pod koniec budowy inwestycja zamknęła się w kwocie 73 000 dolarów. W tamtym czasie przeciętny dom można było wybudować już za 5 000 USD, ale domek Pani Farnsworth znacznie od tej średniej odbiegał. Jego powierzchnia wyniosła 140 metrów kwadratowych, a cztery zewnętrzne ściany wykonano w całości ze szkła. Ze względu na bezpośrednie sąsiedztwo z rzeką, bryłę posadowiono na palach o wysokości 1,6 m. – dokładnie tuż nad najwyższym odnotowanym do czasu budowy poziomem rzeki Fox. Niestety w 1954 roku poziom wody w rzece pobił nowy rekord i szklany pawilon znalazł się pół metra pod wodą. Później przyszły się jeszcze dwie powodzie. Podczas jednej z nich woda rozkruszyła szklaną ścianę i zabrała ze sobą pokaźną kolekcję dzieł sztuki zebranych przez następnego właściciela posiadłości – Lorda Palumbo.
Wnętrze domu nie zapewniało ani grama prywatności, wydzielono jedynie dwie łazienki osłonięte ścianami. Podczas gotowania, jedzenia, rozmów przy stole, a nawet spania, domowników można było swobodnie obserwować z co najmniej z trzech stron.

Farnsworth House, źródło: pl.wikipedia.org

„Jeśli wpadasz do domu ledwie na pół godziny, ściany znikają”, mawiał John Palmatier. „Wówczas otacza cię jedynie natura.” Palmatier jest częścią inicjatywy, dzięki której w 2003 r. posesję odkupiono (prawdopodobnie za kwotę 7.5 miliona $) i przerobiono na muzeum. „Mies zaprojektował dom doskonale. Gdziekolwiek nie spojrzysz, widzisz dokładnie jedną trzecią nieba, jedną trzecią rzeki i jedną trzecią murawy.” Przed domem ułożono taras z 220 marmurowych płyt. „Mies określił położenie każdej z nich. Kiedy okazało się, że płyty wymieszano, wściekł się i zlecił, aby ułożyć je od nowa wskazując dokładnie która, gdzie ma się znajdować”

Na co jej szminka?

Nad szczegółami domu Mies pracował 5 000 godzin. Znalazło się w nim zaledwie kilka mebli, jednak nie było prawie wcale miejsca na przechowywanie sprzętów, ani szafki w łazience. „Mawiał, że skoro kobieta przyjeżdża do domu tylko na weekend, to na co jej szminka?” Jakby tego było mało, w całym wnętrzu była tylko jedna lampa. „Ona jest sama, powiedział, przecież zawsze może brać lampę ze sobą i podłączyć tam, gdzie akurat jest” – ciągnął opowieść Palmatier.
Mimo, że Edith Farnsworth spodobał się dom (uznała go tylko za niepraktyczny), tych dwoje pokłóciło się i w końcu sprawa trafiła do sądu, głównie ze względu na koszty. Po 21 latach Edith sprzedała nieruchomość. W 1972 r kupił go Lord Peter Palumbo. Anglik – kolekcjoner i prawdziwy pasjonat architektury -polubił swój nowy nabytek – żył i świętował w Plano. W 2003 dom wystawiono na aukcję i przekazano organizacji National Trust for Historic Preservation, która przekształciła go w muzeum odwiedzane przez 8 000 osób rocznie.

Farnsworth House, źródło:essenciamoveis.com.br

„Dom jest wspaniały,” mówi Tom Kinsella z Architecture Foundation w Chicago. „Inspiruje pokolenia architektów. Oczywiście ja też nie wiem, czy chcę żyć w szklanych ścianach. Ale z artystycznego punktu widzenia jest idealny. Po prostu doskonały.” Pawilon pozostawiony przez Ludwiga Mies van der Rohe pokazuje, jaki wpływ na losy i wartość nieruchomości ma wybór architekta i niewątpliwie jest dziełem wizjonera. Dość spojrzeć na projekty nowoczesnych domów. Nie sądzicie, że ich bryły są łudząco podobne, a ilość przeszkleń ogrywa tak samo znaczącą rolę?

Skóra i kości

Autor projektu – Ludwig Mies van der Rohe był postacią niezwykłą. Pionier modernizmu w architekturze już jako dziecko pracował u ojca – akwizgrańskiego kamieniarza i mistrza budowlanego, by w wieku 13 lat rozpocząć naukę rzemiosła murarskiego. W trakcie praktyk zawodowych przerysowywał ornamenty budowlano-dekoracyjne. Znany jest z radykalnych projektów budowlanych, o których sam zwykł mawiać „skin and bone” (skóra i kości) oraz chętnie cytowanych aforyzmów, jak „mniej znaczy więcej”, czy „Bóg jest ukryty w szczegółach” – Gott ist im Detail (niem.), które stanowią esencję jego poglądów na architekturę.

Seagram Building, źródło: pl.wikipedia.org

W 1923 roku dołączył do niemieckiej awangardy, współpracował min. z Gropiusem i Le Corbusierem, stając się współzałożycielem szkoły Bauhausu. Był też jej ostatnim dyrektorem. Dwa lata przed wybuchem Drugiej Wojny Światowej wyjechał do USA i osiadł tam na stałe (Naziści całkowicie odrzucili styl architekta jako nie dość niemiecki).

Barcelona Pavilion, wewnątrz meble z serii Barcelona; źródło: jasonmkelly.com

Barcelona Pavilion, zbudowana w 1929 r., zrekonstruowana w 1986 r. źródło: pl.wikipedia.org

W Ameryce zaproponowano Mies’owi stanowisko kierownika Szkoły Architektury Armour School of Technology (późniejszego Illinois Institute of Technology – IIT). Projektant przyjął tę posadę warunkując jednak decyzję uzyskaniem pełnej swobody w zaprojektowaniu campusu uczelni. Właśnie tam powstały słynne projekty jego budynków (min. Crown Hall oraz siedziby IIT).

Crown Hall Entrance, IIT Campus źródło: pl.wikipedia.org

Większość obiektów zaprojektowanych przez van der Rohe istnieje do dziś. Wyróżnia je ekstremalna prostota i minimalizm konstrukcyjny, który balansują duże, otwarte przestrzenie wewnątrz budowli.

Seagram building, NYC źródło: pl.wikipedia.org

IBM building, projekt: Mies van der Rohe (po lewej), źródło: flickr.com

Modernizm doceniony

Mies często projektował wnętrza współczesnych mu elit. Owocem współpracy z projektantką form przemysłowych i partnerką życiową Mies’a są uwielbiane do dziś modernistyczne meble. Należą do nich Tugendhat Chair, Brno Chair – ujęte przez Dan’a Cruickshank’a (prezenter BBC, historyk sztuki) w publikacji Around the World in 80 Treasures i kultowa Barcelona.

Tugendhat Villa, na pierwszym planie fotele Tugendhat źródło: pl.wikipedia.org

Fotel Brno źródło: blog.f2furnishings.ca

10 grudnia 2014/

Luksusowa willa ikony Victoria’s Secret sprzedana!

Luksusowa willa niemieckiej top model Heidi Klum i jej eksmęża, wokalisty Seala doczekała się spieniężenia. Rezydencja ulokowana w najzamożniejszym segmencie Los Angeles – Brentwood, warta ciężkie pieniądze, przyniosła jednak uczucie niedosytu. Państwo Samuel upłynnili nieruchomość za 22 miliony dolarów, czyli o ok. 100.000 dolarów mniej niż planowali.

Źródło: ifab.ru/blog/heidi-klum

Źródło: imgkid.com/celebrity-homes-2014.shtml

Źródło: immobilien.diepresse.com/home/wohnen/3849189/Luxusvilla_Heidi-Klum-verkauft-Anwesen

Anonimowy nowonabywca luksusu rozpościerającego się na 1.230 m² ma do dyspozycji dziesięć łazienek, osiem sypialni, basen, winiarnię i naturalnie własną salę do jogi. We wnętrzach dominuje styl włoski, być może przez wzgląd na europejskie korzenie Heidi.

Źródło: imgkid.com/heidi-klum-house.shtml

Źródło: www.luxurytopics.com/living/luxury-villas/heidi-klums-brentwood-home

Źródło: iwoman.bg/grijovna/dom/V-im%D0%B5ni%D0%B5to-na-Hajdi-Klum-37630.html

Brentwood – dystrykt gwiazd

Pół wieku temu z dzielnicą Brentwood kojarzono jedno nazwisko. Dom przy 5th Helena Drive należał wówczas do muzy Hollywood – Marylin Monroe, która zainwestowała w niego 75 tys. dolarów. Przez dobrych parę lat cena nabrała rozmachu… Dziś luksusowa willa w hiszpańskim stylu kolonialnym zaopatrzona w cztery sypialnię, trzy łazienki i basen warta jest dokładnie 3.6 miliona dolarów. Jak twierdzą deweloperzy- rezydencja to „biały kruk wśród nieruchomości”.

Źródło: bazonline.ch/wirtschaft/konjunktur/Marilyns-Villa-steht-zum-Verkauf/story/10916055

Źródło: patternbookinteriors.wordpress.com/2013/02/11/marilyn-monroe-house-vs-home

Źródło: obravipblogs.wordpress.com/2010/09/17/celebridades-sweet-home-de-marilyn-monroe

Luksusowa willa Indiany Johnesa

Harrison Ford od ponad trzydziestu lat nie zmieniał adresu zamieszkania. W przeciwieństwie do swoich kolegów po fachu jest bardziej „statyczny”.
Filmowy Han Solo swoją posiadłość w Brentwood kupił za jedyne 1 mln dolarów. To „kropla w morzu” aktualnej wartości, która wzrosła ośmiokrotnie.

Tradycyjny dom w stylu kolonialnym pochodzi z początku lat 50., jego projektantem był Gerard Colcord. Luksusowa willa ma „na wyposażeniu” cztery sypialnie, ogromny ogród, basen i osobne pomieszczenia dla gości. Z racji, że stolarka zawsze była pasją aktora, drewno otrzymało specjalne przywileje.

Źródło: hookedonhouses.net/2011/11/04/harrison-ford-and-calista-flockharts-new-house-in-l-a

Źródło: www.splashnewsonline.com/tag/harrison-ford

9 grudnia 2014/

Projekt restauracji TUSEN – 1000 m n.p.m. Architektura pełna ognia

Źródło: Planika
Przejdź do projektu

Rozmowa z Hansem Murman (architektem Murman Arkitekter, Sztokholm, Szwecja)

Projekt restauracji na szczycie gór Ramundberget w Szwecji to nie lada wyzwanie, które musi być poparte sporym doświadczeniem. Tak było w Pana przypadku?

Jestem architektem od ponad 20 lat. Własną praktykę zacząłem w 1985 roku, w Szwecji. Zaczynałem od projektów restauracji, domów wakacyjnych oraz lokali użytkowych w górach, w Szwecji. Nadal projektuję dla wielu ośrodków sportowych i turystycznych będąc założycielem oraz prezesem grupy architektonicznej Murman Akitekter. Na stałe współpracuję z 30-osobową grupą architektów, projektantów wnętrz i inżynierów. Wspólnie zdobyliśmy uznanie wielu specjalistów w tej dziedzinie. Wielokrotnie byliśmy nagradzani w konkursach architektonicznych na całym świecie, m.in. w konkursie na nowy budynek Parlamentu Sami w Szwecji. Powoli przechodzę na emeryturę i wycofuję się z zarządzania grupą, ale nadal będę projektował i będę zajmował się projektami od samego ich początku.

W takim razie miał Pan również wpływ na projekt restauracji Tusen. Skąd pomysł na ten koncept?

Restauracja Tusen znajduje się 1000 metrów nad poziomem morza, stąd nazwa, która oznacza po prostu „tysiąc”. Decydując się na zaprojektowanie budynku na szczycie góry nie masz w zasadzie punktu odniesienia do otaczającej go architektury, klimatu. Jest tylko krajobraz, który weryfikuje to, jak ten budynek wygląda ostatecznie. Moim zamiarem było zaprojektowanie przestrzeni w taki sposób, aby dostosować ją do otaczającej natury. Ramundberget jest raczej małym ośrodkiem narciarskim, z dużą ilością naturalnego śniegu utrzymującą się przez większą część roku. W pozostałym okresie jest doskonałym miejscem do uprawy turystyki pieszej. Jest to wyjątkowe miejsce, pełne uroku oraz wieloletniej tradycji. Dlatego lokalni gospodarze zaproponowali nam współpracę. Ich życzeniem było, aby opracować projekt restauracji, który byłby zarazem charakterystycznym punktem dla tych gór.

Naszym celem było zaprojektowanie budynku, które miało idealnie zharmonizować się z otaczającym go krajobrazem. Kładliśmy więc nacisk zarówno na kształt budynku, jak i na materiał z jakiego został zrobiony. Zdecydowaliśmy się aby umiejscowić restaurację zarówno blisko rosnących nieopodal brzóz, na granicy z lasem, ale i blisko wyciągów narciarskich. Chcieliśmy stworzyć miejsce nadające się do wypoczynku zarówno w zimie, jak i latem, kiedy to w górach pojawiają się pierwsi piesi turyści. Nie chcieliśmy jednak odbiegać od natury, dlatego stworzyliśmy elewację z brzozowych bali, które otaczają budynek.

Obiekt gastronomiczny na takiej wysokości musi się wiązać z pewnymi ograniczeniami. Jak poradziliście sobie chociażby z zapleczem socjalnym?

Restauracja mieści około 125 osób na dwóch kondygnacjach oraz na antresoli. Świeża woda dostarczana jest z pobliskiego źródła. Budynek posiada własną oczyszczalnię ścieków oraz termiczne ogrzewanie. Wykorzystując pnie pod zabudowę zaoszczędziliśmy zarówno czas i pieniądze. Decydując się na budynek w górach zdawaliśmy sobie sprawę z ograniczeń, na które nie mieliśmy wpływu, takich jak chociażby wiatr. Wpadliśmy więc na pomysł wybudowania okrągłego budynku, nawiązującego wyglądem do tradycyjnych chat ludu Sami oraz Indian. Budynek stał się naturalną ochroną przed mroźnym skandynawskim wiatrem, ale i miejscem, przed którym można odpocząć opalając się na słońcu. Taki system budownictwa jest wysoce energooszczędny, jest również tradycyjną formą znaną lokalnym gospodarzom od wielu lat. Stąd nasza decyzja, aby budynek przypominał tradycyjną chatę Sami, okrytą brzozami, które idealnie wpisały się w otaczający krajobraz. Natomiast zamiast tradycyjnego kominka na drewno użyliśmy przenośne kominki na bioetanol Planiki. To dało nam wiele możliwości na wykorzystanie przestrzeni, właściwie bez ograniczeń.

Jednak brak ograniczeń spowodowanych zastałą architekturą był chyba udogodnieniem?

Tak. Odpowiada mi naturalność projektu restauracji, i to w jaki sposób udało nam się uzyskać spójność z otoczeniem. Cieszę się z wykorzystania naturalnych materiałów takich jak brzoza, kora na ścianach wewnątrz budynku oraz z nadania wnętrzu tego klimatu natury m.in. dzięki dywanom w kolorze mchu. Pomieszczenia wewnątrz restauracji mają niesamowicie ciepły i przyjazny charakter. Ogień biokominka również odgrywa dużą rolę we wnętrzu, ponieważ nadaje mu ciepłą i przytulną atmosferę.

Styl skandynawski kojarzy mi się raczej z tradycyjnym piecami kaflowymi, skąd pomysł na nowoczesny design w takim miejscu?

Kominek na drewno był niegdyś bardzo powszechny w tradycyjnych szwedzkich domach. Ale w dzisiejszych, bardziej nowoczesnych wnętrzach wykorzystuje się raczej kominki ze stali, które nie zabierają tak dużo miejsca, jak te, które zrobione są z kamienia.

Wykorzystanie tradycyjnego kominka z kamienia wiązałoby się z zajęciem bardzo dużej przestrzeni. Byliśmy ograniczeni miejscem, otwarty plan nie byłby możliwy. Biokominek Totem Commerce Planiki był oczywistym wyborem. Jest to naturalny ogień, który można przestawiać z miejsca na miejsce. Dlatego zdecydowaliśmy się na kilka biokominków, tak aby gość restauracji mógł mieć z nimi bezpośredni kontakt. Kominki są nadal bardzo popularne w Szwecji, ze względu na atmosferę, którą tworzą, ale również dlatego, że jest to prosty sposób na dogrzanie mieszkań lub domków letniskowych. Może w tradycyjnych willach nie są aż tak powszechne, ale w domach wakacyjnych w górach lub w domach letnich jak najbardziej. W restauracji Tusen w zasadzie nie potrzebowaliśmy kominka do ogrzania pomieszczeń, a kominka do stworzenia tej wyjątkowej atmosfery.

W mojej karierze wielokrotnie zdarzało mi się tworzyć wnętrza, w których kominek był ograniczeniem. Każda zmiana wiązała się z przebudową instalacji kominowych, pozyskaniem zgód budowlanych. W wypadku biokominka Planiki nie było tego problemu. Miałem możliwość przenoszenia kominków w różne miejsca, według uznania, i tam gdzie go w danej chwili potrzebowałem.

Czy w takim razie skandynawski styl przechodzi pewną transformację?

Myślę, że trochę tak jest. Kominki na bioetanol są bardzo adekwatne dla obecnych praktyk w projektowaniu i architekturze. Ich prostota, czysta linia jest bardzo przydatna w projektowaniu nowoczesnych domów i wnętrz. Dają wiele rozwiązań, które nie byłby możliwe w tradycyjnych skandynawskich willach. Widzę w tym nurcie pewną przyszłość. Sam mam taki kominek we własnym mieszkaniu.

Spodziewał się Pan takiego finału projektu Tusen – wygranej w prestiżowym World Architecture Festival?

Zawsze jak biorę udział w konkursach architektonicznych, to po cichu liczę na wygraną. Tu jednak się nie spodziewałem. Kiedy otrzymałem telefon z wiadomością o wygranej spędzałem czas z rodziną w lokalnej restauracji. Byłem naprawdę zaskoczony.

Pana kolejne plany?

Nadal współpracuję z górskimi ośrodkami turystycznymi, z całymi społecznościami, hotele, kościoły, mieszkania w pobliżu Sealand. Jest to ciekawy projekt, wiążący się z projektowaniem przestrzeni dla małego społeczeństwa. Poza tym pracuję nad ekologicznym biurowcem na wyspie Öland pośrodku Bałtyku. Jestem również na etapie projektowania apartamentowca w północnej Szwecji, w całości zbudowanego na drewnianych balach. Jest to dość ciekawy projekt, nad którym aktualnie pracuję.

Źródło: Planika
Przejdź do projektu

Projekt restauracji TUSEN
Realizacja: Murman Arkitekter AB: Hans Murman, Ulla Alberts
Wywiad przeprowadziła: Małgorzata Dziemitko-Gwiazdowska, firma Planika

9 grudnia 2014/

Złota 44 – Żagiel Libeskinda

Złota 44 to nie tylko tablica adresowa, ale i architektoniczny totem Warszawy stający w szranki z syrenką, Żoliborzem i Hanką Ordonówną.
54- piętrowy apartamentowiec, wzniesiony jesienią 2013 roku, od początku swojego istnienia budził kontrowersje, medialne debaty i przeszedł wiele perturbacji. Mimo, że nie zadowolił estetycznego podniebienia niektórych interesantów, warszawska Wieża Babel wysunęła się na czoło peletonu najwyższych budynków mieszkalnych w Unii Europejskiej i zasłynęła z luksusowych apartamentów na „wagę złota”.

Źródło: warsawblog.com

Źródło: english.eurobuildcee.com

Dwie twarze Warszawy

Ojcem projektu jest Daniel Libeskind, architekt o polsko-amerykańskich korzeniach, który zainspirowany: „historią Warszawy i światłem, potencjałem jaki miasto ma w sobie”, chciał pokazać jego dwa oblicza: żyjące dniem wczorajszym i futurystyczne, sięgające w daleką przyszłość.

Źródło: businesspme.com

Złota 44 – „trzy metry nad niebem”

Jak przystało na luksusowy apartamentowiec i nazwisko mistrza dekonstruktywizmu, Złota 44 osiągnęła zakładany poziom prestiżu. Mieszkańcy mają do dyspozycji: ogromny basen, saunę, fitness klub, centrum SPA, salę kinową, prywatny salon spotkań i odźwiernego w pakiecie. Dostępu do budynku chroni specjalna karta magnetyczna, która może również obsługiwać windę.

Źródło: homecreations.pl

Źródło: vrayworld.com

Cenny kwadrat

65 tysięcy złotych za metr kwadratowy- na tyle wyceniono najdroższy apartament Szklanego Żagla. Miało być elegancko oraz ekskluzywnie i tak też się stało. Jonathan Clarke, dyrektor działu Architektury Wnętrz słynnej londyńskiej pracowni Woods Bagot, sumiennie odrobił zadanie domowe. Żeby sprostać potrzebom współczesnych polskich elit w projekcie uwzględnił jedynie najlepszej jakości materiały oraz sprzęty z podpisem takich marek jak: Antonio Lupi, Villeroy & Boch czy Gaggenau.

Źródło: billionestate.com

Źródło: blog.zlota44.com

Źródło: wnetrzeiogrod.pl

Źródło: astroman.com.pl

Źródło: strefynieruchomosci.blog.pl

Źródło: zlota44.com

Źródło: lostintime.blogspot.com

Źródło: wnetrzeiogrod.pl

Centrum dowodzenia

Obok designu największego formatu nie mogło zabraknąć innowacyjnych technologii. Wszystkie rezydencje uzbrojono w ultranowoczesny system zarządzania HMS- Home Management System odpowiedzialny za zarządzanie klimatyzacją, oświetleniem czy ogrzewaniem. Dodatkowo dzięki niemu z dowolnego miejsca na świecie można zamówić usługi sprzątające lub przegląd samochodu.

Źródło: elance.com

Szklany kolos

„Dziecko” Libeskinda jest pierwszym budynkiem w Polsce, w którym zastosowano innowacyjną trójszybową fasadę Triple Glazed Unit, charakteryzującą się niskim czynnikiem przenikania ciepła, wysokim poziomem izolacyjności termicznej i co najważniejsze redukcją hałasu do możliwego minimum.

Źródło: pressglass.eu

Źródło: exclusive.pl

24 listopada 2014/

Międzynarodowy konkurs architektoniczny – Digital Arts Museum Madrid

Międzynarodowy konkurs architektoniczny, laureaci – 3 nagroda; rozstrzygnięcie 27 października 2014

Zespół pod kierunkiem:

Robert Barełkowski, prof. ZUT, UTP, dr hab. inż. arch.

w składzie:

Leszek Chlasta, arch., UTP

Mateusz Jarząbkiewicz, arch., UTP

Adam Tuszyński, arch., UTP

Armageddon Biuro Projektowe

Organizator CTRL+SPACE, Portugalia

Wypowiedź autorska:

Gdzie sztuka cyfrowa – Digital Art – powinna być prezentowana? Jesteśmy przekonani, że powinna być to przestrzeń łącząca sferę analogową i wirtualną, miejsce pozwalające na nieustanną redefinicję sposobu, w jaki sztuka cyfrowa oddziałuje na świat fizyczny, namacalny. Uważamy, że Digital Arts Museum Madrid (DAMM) nie może powielać typologii zwykłego muzeum, dając w zamian elastyczne otwarte źródło, w którym można doświadczać sztuki.

Oto powód, dla którego warto stworzyć przestrzeń muzeum, którą można modyfikować zgodnie ze zmiennymi potrzebami komunikowania się i integrowania społeczności (odbiorcy), sztuki (przedmiotu), i technologii (mediów). Najistotniejszą częścią projektu DAMM jest Cyfrowy Rdzeń, otwarta hala zamknięta obwodem paneli budujących ściany, w fasadzie głównej paneli obrotowych, a na ścianach ruchomych, w obu przypadkach rekonfigurowanych, pozwalających każdorazowo budować nowe środowisko ekspozycji i budowania przekazu artystycznego w odpowiedni sposób.

Zewnętrzna powłoka czyni DAMM aktywną instytucją niezależnie od tego, czy budynek jest otwarty czy zamknięty. Interaktywne ekrany pozwalają na eksplorację, kontemplację, poszukiwanie (badanie) lub zabawę i mogą być łatwo użytkowane przez dorosłych i dzieci, odwiedzających muzeum czy zwykłych przechodniów, mających dostęp do paneli (w danej konfiguracji ściany zewnętrznej) prosto na chodniku. Stalowe ściany artystycznego skarbca przekształcają się w ekran lub otwierają i scalają przestrzeń muzeum z przestrzenią ulicy i placu Lavapies by ułatwić przepływ ludzi. Muzeum w ten sposób “otwiera się” na każdego, a cyfrowe są tylko metody monitorowania dostępu do muzealnych zasobów i kontrolowania oraz zabezpieczania przechowywanych dzieł i danych.

Modularne ściany panelowe mogą być łatwo adaptowane dla potrzeb przyszłych technologii (IT). Otwarta posadzka, jak i zawieszona pod stropem sieć nośna dają nieskończone możliwości aranżowania przestrzeni wnętrza, równocześnie oferując responsywny system bodźców odpowiadających na zachowania gości muzeum.

Struktura budynku, oddalenie autonomicznych brył poszczególnych kondygnacji, czy tej nadziemnej, czy podziemnych, ułatwia wprowadzanie światła dziennego do różnych obszarów obiektu i tym skuteczniej zaciera granicę między muzeum a miastem.

UTP a działalność aplikacyjna

Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska formując kierunek architektura i urbanistyka podjął decyzję o silnym zorientowaniu programu dydaktycznego na praktykę, budowanie dobrych rozwiązań inżynierskich, wiedzę wielodyscyplinarną, a także na uczestniczenie kadry oraz absolwentów i studentów w realnych pracach projektowych. Laureaci konkursu madryckiego to zespół kadry Katedry Architektury (podmiotowo autonomiczny w stosunku do jednostki) oraz absolwenci pierwszego stopnia kształcenia kierunkowego. Zbudowane wzajemne zaufanie pozwoliło zbudować zespół przedstawiający rozwiązania, które doceniono poza granicami kraju. Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy w Bydgoszczy uznaje i promuje takie formy działania w ramach badań opartych o praktykę (practice-based research) oraz jako wyraz aplikacyjności nie tylko dydaktyki, ale i indywidualnych dociekań naukowych – badań w zakresie nauk stosowanych, do jakich architektura należy. Jest to bowiem kolejny projekt A4F LAB (w tym przypadku zespół tożsamy z zespołem Armageddon B.P.) pokazujący potencjał szczególnie młodej kadry formowanej na bydgoskiej uczelni.

zdjęcia i grafika: Katedra Architektury WBAiIŚ UTP Bydgoszcz

6 listopada 2014/

Nowoczesne elewacje wielkomiejskich budynków

Szklane domy i ich nowoczesne elewacje – wizja urzeczywistniona

Fasada to główna, najbardziej efektowna elewacja budynku, która reprezentuje cały gmach i definiuje wewnętrzną przestrzeń obiektu. Jej wyjątkowość w zestawieniu z pozostałymi elewacjami najlepiej widać na frontach secesyjnych, bogato zdobionych kamienic. W przypadku narożnych budowli najczęściej spotkamy się z dwoma fasadami, a w wolno stojących i nowoczesnych będą trzy lub wszystkie. Niezależnie od wybranego stylu architektonicznego, czy epoki trudno sobie wyobrazić fasadę pozbawioną okien. W zamierzchłych czasach rolę prymitywnego okna spełniał zwyczajny otwór w ścianie. Z upływem lat zaczęto go przykrywać rozmaitymi materiałami, by w końcu wypełnić szkłem (po raz pierwszy zrobili to Rzymianie).

Znakiem naszych czasów jest wznoszenie transparentnych obiektów, w których udział przeszklenia w zewnętrznej powłoce sięga nawet 90%, co narzuca nie lada wymagania architektom, producentom szkła i wykonawcom oszkleń.

Absolute Towers, Torronto; Projekt: grupa MAD; Źródło: kanzas.ua

Absolute Towers, Torronto; Projekt: grupa MAD; Źródło: Flickr; skyscrapercenter.com

Absolute Towers, Torronto; Projekt: grupa MAD; foto: Steven Isidori; Źródło: 500.px.com

„No limits” dla projektów architektonicznych

Założenia konstrukcyjne budowli mają ścisły związek z wyborem konkretnych rozwiązań technicznych, co w konsekwencji determinuje nie tylko efekt wizualny, ale przede wszystkim bilans energetyczny i trwałość, a co za tym idzie – atrakcyjność rynkową całej inwestycji. Współczesne możliwości techniczne oferują niesamowity wachlarz rozwiązań i swobodę projektowania. Tradycyjne materiały elewacyjne zyskują coraz wyższe parametry wytrzymałościowe, przy właściwie nieograniczonej kolorystyce i rozmaitych teksturach.

Institute for Sound and Vision Hilversum, Holandia; Projekt: Neutelings Riedijk Architecten; Źródło: kunstatlas.nl; yousearch.co

Institute for Sound and Vision Hilversum, Holandia, Projekt: Neutelings Riedijk Architecten; Źródło: skyscrapercity.com

Institute for Sound and Vision Hilversum, Holandia, Projekt: Neutelings Riedijk Architecten; Źródło: bewegendebeelden.in

Institute for Sound and Vision Hilversum, Holandia, Projekt: Neutelings Riedijk Architecten; Źródło: yd.sina.cn

Muzeum Guggenheim, Bilbao; Projekt: Frank O. Gehry; Źródło: clusterhabic.com

Muzeum Guggenheim, Bilbao; Projekt: Frank O. Gehry; Źródło: littleaesthete.com

Muzeum Guggenheim, Bilbao; Projekt: Frank O. Gehry; Źródło: amelia.se

Muzeum Guggenheim, Bilbao; Projekt: Frank O. Gehry; Źródło: laotraruta.net

Wykorzystując swoje doświadczenie i potęgę nauki, wiele firm opracowało wysoce zaawansowane rozwiązania systemowe, dzięki którym ‚kruche’ szkło, dawniej wypełniające tylko niewielkie ramy, teraz zyskało plastyczność i może być nawet głównym budulcem, pokrywając ogromne powierzchnie, niczym kurtyna (np. Ponzio, Schüco).

Harpa, Reykjavik; Projekt: Henning Larsen Architects i Olafur Eliasson; Źródło: Pinterest

Harpa, Reykjavik; Projekt: Henning Larsen Architects i Olafur Eliasson; Źródło: picturesocial.com

Harpa, Reykjavik; Projekt: Henning Larsen Architects i Olafur Eliasson; Źródło: architecturaldigest.com; National Geographic

Podobnie rzecz ma się z metalem czy betonem uszlachetnianym nowoczesnymi włóknami. Zastosowanie specjalistycznych matryc pozwala odwzorować na betonowej elewacji ogromne struktury tworzące obrazy (Trespa®) lub wznosić ‚ażurowe’ ściany.

Musée des civilisations de l’Europe et de la Méditerranée, Marsylia; Projekt: Rudi Ricciotti i Roland Carta; Źródło: Lisa Ricciotti

Nowoczesne elewacje alternatywnym źródłem energii?

Ponadto, wiele systemów fasadowo-okiennych spełnia już nowe wymogi legislacyjne związane nie tylko z bezpieczeństwem, ale też z aspektem ekologicznym, tj. stosowaniem surowców odnawialnych i minimalizacją zapotrzebowania na energię „pierwotną”. Zgodnie z dyrektywą UE, obiekty powstające po roku 2020 będą niemal zeroenergetyczne, czyli takie, w których prawie cały popyt energetyczny zaspokoi energia odnawialna i ta z pasywnych uzysków z energii słonecznej oraz wnętrza budynku.

Synagoga, Mainz; Projekt: Manuel Herz Architekt; Źródło: archgo.com

Synagoga, Mainz; Projekt: Manuel Herz Architekt; Źródło: baunetz.de

Synagoga, Mainz; Projekt: Manuel Herz Architekt; Źródło: herrmanns.wordpress.com

Synagoga, Mainz; Projekt: Manuel Herz Architekt; Źródło: Pinterest

Nowoczesne elewacje, oprócz oczywistej roli – tj. określenia ram budowli i zapewnienia dopływu odpowiedniej ilości światła do wnętrza, mogą spełniać rozmaite, dodatkowe funkcje, z pozyskiwaniem energii elektrycznej włącznie. Dzięki zastosowaniu odpowiednich powłok, „okna przyszłości” mogą także absorbować światło, które jest następnie przekazywane do ogniw słonecznych, a te konwertują energię solarną na elektryczną (technologię opracowały już min.: MIT – Massachusetts Institute of Technology, Octillion Ab).

Centrum Kulturalne Jean-Marie, Tjibaou; Projekt: Renzo Piano; foto: Giraud Langevin; Źródło: corbisimages.com

Centrum Kulturalne Jean-Marie, Tjibaou; Projekt: Renzo Piano; Źródło: zoro.co.uk ; 9marsopiaux.blogspot.com ; Pinterest

Wizytówka metropolii

Nowe możliwości technologiczne coraz śmielej wykorzystują architekci współtworzący miejskie krajobrazy. Większość miejskich pracowni rozwoju urbanistycznego uwzględnia futurystyczne obiekty w swoich planach. Ambicją każdej metropolii zdaje się być postawienie zadziwiającej bryły, która przyciągnie inwestorów i turystów, a być może urośnie do rangi symbolu metropolii.

Hearst Tower, Nowy Jork; Projekt: Foster + Partners, Gensler, Adamson Associates Architects; Źródło: thirteen.org

Hearst Tower, Nowy Jork; Projekt: Foster + Partners, Gensler, Adamson Associates Architects; Źródło: ny-pictures.com

Hearst Tower, Nowy Jork; Projekt: Foster + Partners, Gensler, Adamson Associates Architects; Źródło: Lisa Ricciotti

CCTV headquarters, Pekin; Projekt: Rem Koolhaas i Ole Scheeren, Projekt konstrukcji: biuro projektowe Arup; Źródło: architizer.com

CCTV headquarters, Pekin; Projekt: Rem Koolhaas i Ole Scheeren, Projekt konstrukcji: biuro projektowe Arup; Źródło: Lisa Ricciotti

Biblioteka- Brandenburski Uniwersytet Technologiczny; Projekt: Herzog & de Meuron; Źródło: bestvalueschools.com; studyblue.com

Biblioteka- Brandenburski Uniwersytet Technologiczny; Projekt: Herzog & de Meuron; Źródło: agonistica.com

20 października 2014/1 Comment/

Frank Gehry. Tytan architektury

Kiedy James Stirling, światowy geniusz architektury konwencjonalnej, po raz pierwszy stanął na progu futurystycznego domu Franka Gehry’ego w Santa Monica, podobno pękał ze śmiechu. Czytaj dalej →

6 października 2014/

Nowe wcielenie tradycyjnego domu

Nowoczesne materiały, transparentna powłoka i starannie rozplanowane strefy funkcjonalne – dom w belgijskiej miejscowości Schoten nawet przy uważniejszym spojrzeniu wygląda jak współczesny budynek. W rzeczywistości jest to jednak doskonały przykład gruntownej przebudowy przeprowadzonej przy użyciu systemowych rozwiązań Schüco w postaci wielkowymiarowych okien, drzwi przesuwnych i rozwiązań fasadowych.

Dom jednorodzinny w Schoten

Fot.Schüco

Dwupiętrowy budynek o powierzchni 230 m² oryginalnie cechowała tradycyjna architektura z dwuspadowym dachem. Po kilku latach zamieszkiwania małżeństwo architektów postanowiło dostosować jego architekturę do nowoczesnych trendów, zakładających jak największą transparencję powłoki, stworzenie efektu wizualnej kontynuacji wnętrza w otoczeniu zewnętrznym i wydzielenie funkcjonalnych stref dziennych oraz nocnych. Wszystkie te zamierzenia musiały być zrealizowane z wzięciem pod uwagę efektywności energetycznej. Analiza przeprowadzona przez architektów wykazała, że wprowadzenie zmian w samej tkance budynku będzie lepszą opcją niż modernizacja. Obecnie budynek posiada przestrzenny, pełny światła układ w pełni dostosowany do indywidualnych potrzeb mieszkańców.

Ściana osłonowa od południowej strony zrealizowana w systemie Schüco FW 50+

Fot.Schüco

Od fundamentów po dach- nowe wcielenie tradycyjnego domu

Fundamenty i konstrukcje nośne zostały zachowane, lecz elewacje i dach przeszły gruntowną transformację. Do największych zmian należała wymiana dachu dwuspadowego na zadaszenie płaskie. W ten sposób bryła budynku zyskała wygląd modernistycznej „kostki”. Równie dużą zmianą było zaplanowanie w obrębie powłoki budynku stref przeziernych i nieprzeziernych. Od strony północnej, gdzie zaplanowano strefę nocną, budynek uzyskał zamkniętą formę. Natomiast od otwartej strony południowej zlokalizowano kuchnię, jadalnię i salon. Dzięki zastosowaniu wysokiej na dwie kondygnacje ściany osłonowej wykonanej w energooszczędnym systemie fasadowym Schüco FW 50+ do pomieszczeń tych dociera maksymalna dawka światła przez cały rok. Nowe wcielenie tradycyjnego domu pozwala na to, aby mieszkańcy mogli podziwiać zielone otoczenie i ogród z ogromnym basenem.

Kuchnia z drzwiami przesuwnymi Schüco ASS 70.HI

Fot.Schüco

Systemowe rozwiązanie cechuje się bardzo wąskimi profilami. Podziały szkła są niemal niewidoczne, dlatego konstrukcja sprawia wrażenie jednolitej szklanej tafli. Kuchnię z tarasem łączą aluminiowe drzwi podnośno-przesuwne Schüco ASS 70.HI o równie subtelnym designie. Poza doskonałymi właściwościami termoizolacyjnymi, drzwi posiadają płaski próg. Tor jezdny został wpuszczony w posadzkę na głębokość 50 mm. Dla zachowania spójności stylistycznej projektanci zdecydowali się na zastosowanie aluminiowych okien Schüco AWS 70.HI, których wygląd i kolorystykę dopasowano do wyglądu pozostałych elementów stolarki.

Nowe wcielenie tradycyjnego domu to wykorzystanie materiałów o chłodnym i ciepłym charakterze, które tworzą ciekawą kompozycję.

Fot.Schüco

Dialog surowych materiałów

Swobodny dostęp światła przez wielkopowierzchniowe przeszklenia sprawił, że budynek zyskał jasny i przyjazny charakter. Wizualne bariery pomiędzy otoczeniem a wnętrzem zostały usunięte. Architekci postawili sobie ponadto cel używania tylko surowych, autentycznych w swoim wyrazie materiałów. Koncepcja ta przejawia się na zewnątrz i wewnątrz budynku. Nowe wcielenie tradycyjnego domu podkreśla ceglana elewacja o stonowanym odcieniu. Na tarasie zastosowano panele z naturalnego drewna, a kuchnię zdobi tradycyjne belkowanie stropu. W nawiązaniu do nurtu modernistycznego w architekturze zastosowano również duże powierzchnie z surowego betonu oraz neutralne akcenty w postaci lakierowanych na jednolity kolor profili z aluminium i stali.

Fot.Schüco

30 września 2014/

Sky Tower Wrocław – marzenie sięgające nieba

Jaki jest sposób, żeby uniknąć towarzystwa wielkomiejskiego hałasu, zgiełku ulic i aromatu spalin? Wystarczy zamieszkać w podniebnej rezydencji.

Mierzący 212 metrów luksusowy kompleks biurowo-mieszkalny, zaprojektowany przez Studio Architektoniczne Fold, to wizja, na którą Leszek Czarnecki przeznaczył ponad miliard złotych. Najwyższy budynek w Polsce- Sky Tower symbolizuje zupełnie nowe, dynamiczne oblicze Wrocławia.

Najtańsze mieszkania kosztują bagatela 11 tysięcy złotych za metr, ale wieżowiec zaspokaja również bardziej wyrafinowane gusta i oferuje penthouse wart 6 milionów złotych.

Projekt: Studio Architektoniczne Fold s.c; Projekt pierwotny: Wrocławska Spółka Walas; Źródło: Domiporta

Projekt: Studio Architektoniczne Fold s.c; Projekt pierwotny: Wrocławska Spółka Walas; Źródło: archiwum.rp.pl

Podniebny apartament- wizja, prestiż, technologia

To najwyżej położone mieszkanie w całej Unii Europejskiej– Wojciech Sury, rzecznik Sky Tower Wrocław.

Projekt: Pracownia Architektury Wnętrz Jeżewska & Zakrawacz; Źródło: projektowanie-wnetrz.com.pl

W stumetrowym apartamencie, położonym na 47 piętrze, mamy do dyspozycji ogromny salon z aneksem kuchennym, sypialnię, łazienkę oraz szeroki pakiet usług concierge. Okna rozpościerające się od podłogi po sam sufit „wyświetlają” nam wrocławską panoramę. Wartość tej doskonałości? 2,8 mln złotych. Samo wyposażenie, warte okrągły milion, obejmuje ekskluzywne, włoskie meble, supernowoczesne sprzęty kuchenne i profesjonalny system zarządzający mieszkaniem. Aranżacją wnętrz zajęła się Pracownia Architektury Wnętrz Jeżewska & Zakrawacz, która zadbała o to, aby przestrzeń apartamentu spełniała najwyższe standardy komfortu i wygody.

Projekt: Pracownia Architektury Wnętrz Jeżewska & Zakrawacz; Źródło: projektowanie-wnętrz.com.pl

Projekt: Pracownia Architektury Wnętrz Jeżewska & Zakrawacz; Źródło: omi.net.pl

Inteligentny apartament

Wszystkie apartamenty Sky Tower Wrocław wyposażono w innowacyjny Home Managment System pozwalający na zarządzanie rezydencją przy użyciu smartphone czy tabletu. Technologia prezentuje zestaw scenariuszy pt.: film, praca, podróż, kolacja, które ulegają personalizacji i wedle życzenia dostosowują natężenie światła, głośność muzyki, temperaturę powietrza, poziom zaciemnienia pomieszczenia. Inteligentny system sam przewiduje pogodę i w razie niekorzystnych warunków atmosferycznych automatycznie zamyka okna chroniąc apartament przed zniszczeniem.

Źródło: ira.pl

Źródło: chapelparket.pl

Źródło: ira.pl

Sky Tower Wrocław- miasto w mieście

Część handlowa to przestrzenny gigant. Do środka zaprasza kultowa rzeźba Salvadora Dali „Profil czasu”, przypominająca, że „nic nie może przecież wiecznie trwać”. W labiryncie korytarzy znajdziemy szyldy z nazwiskami Ewy Minge, Paprocki & Brzozowski czy antykwariat z rzeczami pięknymi i unikalnymi, wykwintne restauracje i Sky Bowling. Nikt więc nie powinien się tu nudzić.

Źródło: skybowling.pl

Źródło: rekreacja.wroc.pl

Źródło: iarch.cn

nickt.pl

Źródło:Icc.pl

29 września 2014/

Inteligentny dom – Architektura płynnych podziałów

Stworzenie domu, który daje mieszkańcom poczucie bliskości z naturą przez cały rok wymaga zastosowania wielkowymiarowych przeszkleń i nieograniczonego dostępu do naturalnego światła. Jak jednak pogodzić te kwestie z wymogami energooszczędności? Z tym zadaniem zmierzył się architekt domu jednorodzinnego w Coburgu, który połączył niebanalną bryłę z ogrodem zimowym zrealizowanym w energooszczędnych technologiach.

Głównym zamysłem towarzyszącym projektowaniu domu jednorodzinnego było stworzenie płynnego przejścia między wnętrzem budynku a jego naturalnym otoczeniem. Pomimo faktu, że inwestorzy skłaniali się ku klasycznym rozwiązaniom architektonicznym, udało się stworzyć projekt łączący transparentny wygląd, wysoką funkcjonalność i energooszczędność ze swojskim charakterem typowym dla tradycyjnej architektury. Argumentem, który na koniec przekonał inwestorów do realizacji nowatorskiego projektu, była spójność koncepcji architektonicznej, opartej na wizualnym i funkcjonalnym rozgraniczeniu wnętrza i otoczenia obiektu.

Inteligentny dom połączony z ogrodem zimowym zapewnia bliski kontakt z otoczeniem przez cały rok.
Fot. Schüco
Przejdź do projektu

Funkcjonalne podziały i efektowne kontrasty

Pochylona ściana i zadaszenie ogrodu zimowego o spadku 7° nawiązują do konstrukcji dachu.
Fot. Schüco
Przejdź do projektu

Pod względem wizualnym architektura zwraca uwagę efektownym dialogiem kontrastujących ze sobą materiałów i kształtów. Prostotę energooszczędnej, kubicznej formy głównego budynku przełamują jednospadowy dach, przeszklony ogród zimowy w systemach aluminiowych oraz drewniane elementy deskowania. Tytanowo-cynkowe pokrycie dachu przechodzi w okładzinę z sosnowych deszczułek, ułożonych na fragmencie ściany szczytowej. Od północnej strony ten sam rodzaj drewna pojawia się na obramowaniach aluminiowych modułów okiennych. Wielkowymiarowe pasma okienne w systemie Schüco AWS 75.SI otaczają naroże budynku, zapewniając panoramiczny widok na okolicę. Ogród zimowy pozwala cieszyć się bliskością natury przez cały rok, a w sezonie letnim szerokie drzwi przesuwne wiodące z ogrodu zimowego i salonu na taras usuwają granice między wnętrzem i ogrodem. Konstrukcja w kształcie nachylonego prostopadłościanu z zadaszeniem nachylonym pod kątem 7° koresponduje z kształtem dachu głównego budynku, sprawiając bardzo efektowne wrażenie na tle białej ściany. Kształt ogrodu zimowego i duża powierzchnia przeszkleń wymagały użycia zaawansowanych technologii.

Inteligentny dom otwarty na naturę

Właściwy dobór bardzo ciepłych profili i potrójne przeszklenia zapewnia pasywne uzyski cieplne poprawiając bilans energetyczny domu.
Fot. Schüco

Centralnym elementem koncepcji architektury otwartej na naturę jest ogród zimowy o łącznej powierzchni 32 m², który przechodzi w salon i jadalnię. Aby duża powierzchnia przeszkleń nie kolidowała z wymogami energooszczędności, zastosowano potrójne oszklenia o Ug=0,6 W/m²K, które zostały osadzone w ciepłych, a zarazem bardzo wąskich aluminiowych ramach. W sezonie zimowym przestrzeń mieszkalna jest delikatnie ogrzewana pasywnymi uzyskami słonecznymi, natomiast latem przegrzewaniu pomieszczeń zapobiega system klimatyzacji i osłony przeciwsłoneczne. Wszystkie okna oraz ogród zimowy zostały zrealizowane na bazie energooszczędnego aluminiowego systemu Schüco AWS 75.SI, który dzięki swej elastyczności i szerokiemu asortymentowi umożliwia realizację wielu typów otwarć i konstrukcji przestrzennych. Boczne ukośne drzwi w ogrodzie zimowym oraz „pływające” okno blokowe wbudowane w stałe przeszklenie to konstrukcje specjalne oparte na systemie Schüco. Wielkowymiarowe energooszczędne elementy przesuwne otwierające ogród zimowy zrealizowano w systemie podnośno-przesuwnym Schüco ASS 70.HI oraz w wariancie uchylno- przesuwnym PASK na bazie systemu Schüco AWS 75.SI z dodatkową funkcją uchylania skrzydła. W celu zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa stolarka przesuwna i okna położone na dużych wysokościach zostały wyposażone w mechatroniczne okucia Schüco TipTronic. Zamontowany w strefie wejścia panel z wyświetlaczem LED informuje o położeniu drzwi przesuwnych. W budynku głównym kontrolę dostępu zapewniają drzwi Schüco ADS 75.SI z wielopunktowym zamkiem Schüco SafeMatic. Pełna blokada następuje przy każdym zamknięciu drzwi. Dostęp jest możliwy również za pośrednictwem czytnika biometrycznego, co eliminuje ryzyko przypadkowego zatrzaśnięcia kluczy wewnątrz domu.

27 sierpnia 2014/

OGRÓD ZWIERCIADŁO

Pomysł na ogród zwierciadło powstał w wyniku znalezienia sposobu zniwelowania głównego mankamentu pięknej, widokowej parceli o północno wschodniej ekspozycji, czyli braku światła. Dodatkowo, górną część działki osłania szpaler drzew, potęgując jeszcze efekt zacienienia.

„Dom jest wtopiony w ogród, ogród jest wtopiony w krajobraz” – to główne założenie projektu, określające idealny stan harmonii między wieloma czynnikami otoczenia składającymi się na architekturę krajobrazu.

Jest to wyjątkowa inwestycja ze względu na scalenie wszystkich elementów docelowych
w jeden współgrający koncept. Dom, ogród oraz wnętrza będą współistniały ze sobą.

Nazwa ogrodu swoje pochodzenie zawdzięcza podstawowej funkcji jaką pełni lustro.
Ogród odbija światło słoneczne w kierunku elewacji oraz wnętrza domu. Z perspektywy ogrodu, elewacja domu będzie odzwierciedlać widok naprzeciwległego krajobrazu- masywu skalnego z widocznym, tajemniczym wejściem do jaskini.

Dodatkowym założeniem całego projektu jest użycie wyłącznie lokalnej roślinności w celu podkreślenia charakteru miejscowego krajobrazu.

Dom usytuowano w cieniu drzew, tak aby zapewnić przyjemny chłód w środku podczas letnich upałów. Takie umiejscowienie bryły domu generuje kilka dodatkowych zalet. Ogród powstanie w najbardziej nasłonecznionej części posesji, a zabudowa sąsiednich budynków nie przysłoni urokliwego widoku. Ponadto droga dojazdowa zostanie maksymalnie skrócona, co ułatwi właścicielom codzienne życie.

Czym jest tytułowe zwierciadło? Definicja zwierciadła odkrywa wieloznaczność tego słowa:

opisuje ono odbicie promieni słonecznych i skierowanie ich w strefę cienia – pełni funkcję rozświetlenia,
jest odbiciem widoku – w ukształtowaniu terenu i roślinności wyznacza punkty – mistyczne odbicia w elewacji (efekt powstanie dzięki napylonym weneckim lustrom),
lustrzane odbicie funkcji, jaką pełni naturalna grota na przeciwległym wzgórzu (jaskinia kojarzy się głównie z schronieniem – zadaszony dom oraz taras są nawiązaniem do jaskini).

Ślady zwierciadła – odbicia czasu

O jednej godzinie, w jednym dniu, co roku, w konkretnych miejscach krzyżują się odbite promienie słoneczne wyznaczające geometryczny, świetlisty klomb, w którym właśnie kwitnie monokultura lokalnych okazów roślinnych, takich jak zawilce, poziomki czy pierwiosnki. Klomby „uaktywniają się” o różnych porach roku.

Drzewa zwierciadła

W ogrodzie znajdują się ciekawe sztuczne formy przekierowujące światło słoneczne
w strefę cienia. Ponadto, dzięki zastosowaniu fotowoltaiki (wytwarzaniu energii elektr. ze słonecznej) i elektrokinetyki (napędzane wiatrem), mogą wieczorami emanować subtelną poświatą. Powyższe struktury wykonane są z samoczyszczących się materiałów. Za pomocą metalohalogenkowej lampy skierowanej w „czaszę drzewa”, nawet w pochmurne dni można uzyskać mocne, odbite światło.

Zwierciadła złożone z dziesiątek, niezależnych, ruchomych „liści – układów elektronicznych”, poddają się mocnym wiatrom niczym liście osiki, co zapobiega efektowi żagla. Podstawa tego zwierciadła znajduje się na obrotowej osi sterowanej przez serwomechanizm, którym kieruje prosty układ elektroniczny, wyszukując najmocniejszego nasłonecznienia – zwierciadło automatycznie podąża za światłem.

Wszystkie elementy składowe inwestycji stanowią o jej wyjątkowości. Jest bardzo mało projektów, gdzie zharmonizowano ze sobą wszystkie części składowe już na etapie planowania, a taki sposób projektowania pozwala na uzyskanie zaskakującego efektu.

OSIE WIDOKOWE Z WNĘTRZA DOMU :

widok na masyw skalny
widok na drogę dojazdową
widok na zbocze masywu skalnego, w którym kryje się jedna z największych jaskiń w Polsce

Opracowanie i zdjęcia: Łukasz Kilarski

23 lipca 2014/

„Kiedy Słońce było Bogiem”

Rodzaje dachów. Finisz w wielkim stylu

Dach płaski

Dach pulpitowy (jednopołaciowy)

Dach dwuspadowy (dwupołaciowy)

Dach wielospadowy (wielopołaciowy)

Dach pogrążony (wklęsły, wgłębiony)

Na co jej szminka?

Skóra i kości

Modernizm doceniony

Brentwood – dystrykt gwiazd

Luksusowa willa Indiany Johnesa

Projekt restauracji na szczycie gór Ramundberget w Szwecji to nie lada wyzwanie, które musi być poparte sporym doświadczeniem. Tak było w Pana przypadku?

W takim razie miał Pan również wpływ na projekt restauracji Tusen. Skąd pomysł na ten koncept?

Obiekt gastronomiczny na takiej wysokości musi się wiązać z pewnymi ograniczeniami. Jak poradziliście sobie chociażby z zapleczem socjalnym?

Jednak brak ograniczeń spowodowanych zastałą architekturą był chyba udogodnieniem?

Styl skandynawski kojarzy mi się raczej z tradycyjnym piecami kaflowymi, skąd pomysł na nowoczesny design w takim miejscu?

Czy w takim razie skandynawski styl przechodzi pewną transformację?

Spodziewał się Pan takiego finału projektu Tusen – wygranej w prestiżowym World Architecture Festival?

Pana kolejne plany?

Dwie twarze Warszawy

Złota 44 – „trzy metry nad niebem”

Cenny kwadrat

Centrum dowodzenia

Szklany kolos

Wypowiedź autorska:

UTP a działalność aplikacyjna

Szklane domy i ich nowoczesne elewacje – wizja urzeczywistniona

„No limits” dla projektów architektonicznych

Nowoczesne elewacje alternatywnym źródłem energii?

Wizytówka metropolii

Od fundamentów po dach- nowe wcielenie tradycyjnego domu

Dialog surowych materiałów

Podniebny apartament- wizja, prestiż, technologia

Inteligentny apartament

Sky Tower Wrocław- miasto w mieście

Funkcjonalne podziały i efektowne kontrasty

Inteligentny dom otwarty na naturę

Znajdź nas: